Την Κυριακή 4 Νοέμβρη πραγματοποιήθηκε έκτακτη Γενική Συνέλευση του Κερκυραϊκού Συνδέσμου Ιδιωτικών Υπαλλήλων. Στην συνέλευση συμμετείχαν μέλη του Σωματείου μας από διάφορους εργασιακούς χώρους. Συζητήθηκε και αναλύθηκε η προσπάθεια που γίνεται από τα επιτελεία της κυβέρνησης και της μεγαλοεργοδοσίας να παρουσιαστεί η «ανάπτυξη» των μεγάλων αφεντικών ως κάτι καλό για τους εργαζόμενους. Αποκαλύφθηκε το αφήγημα της κυβέρνησης για την μεταμνημονιακή εποχή που διατηρεί στο ακέραιο όλους τους μνημονιακούς νόμους και τους ενισχύει (π.χ. νόμος «Βρούτση –Αχτσιόγλου»), που χρησιμοποιεί ως καύσιμη ύλη της ανάκαμψης και της «ανάπτυξής» τους τα δικαιώματα και την ίδια την ζωή των εργαζόμενων. Συζητήθηκε η κατάσταση που επικρατεί στους εργασιακούς χώρους του νησιού μας, η οποία επιβεβαιώνει ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουμε τίποτα απολύτως να κερδίσουμε από την «ανάπτυξή» τους παρά μόνο να χάσουμε κι άλλα.
Παράλληλα, μεταφέρθηκε εμπειρία από τους αγώνες που αναπτύσσονται σε διάφορους εργασιακούς χώρους και οι κατακτήσεις που αποσπούν οι εργαζόμενοι που παλεύουν μέσα από τις γραμμές του ταξικού μας Σωματείου, τα εμπόδια που βάζουμε στην αύξηση της εκμετάλλευσης, όπως π.χ. στο ζήτημα της ελαστικοποίησης των ωραρίων λειτουργίας των καταστημάτων, στην κατάργηση της αργίας της Κυριακής κ.ά. Χαρακτηριστικό επίσης το παράδειγμα του αγώνα των συναδέλφων στο καζίνο Κέρκυρας, που προχωρούν στην διεκδίκηση Επιχειρησιακής Σύμβασης Εργασίας με ανάκτηση απωλειών και αυξήσεις μισθών.
Συζητήθηκε και ο ρόλος του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, των ανθρώπων δηλαδή της μεγαλοεργοδοσίας μέσα στο εργατικό κίνημα, όπως αυτή εκφράζεται και στο νησί μας από την πλειοψηφία της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου. Μιας πλειοψηφίας που βάζει πλάτη για να προχωρήσει η κυβερνητική πολιτική (τελευταίο περιστατικό η πρόκληση-πρόσκληση Γαβρόγλου). Μιας πλειοψηφίας που κάνει ότι μπορεί για να βάζει εμπόδια στην οργάνωση των εργαζόμενων, που προσπαθεί να τους απομακρύνει από τα ταξικά σωματεία και τις συλλογικές διεκδικήσεις, για να μην διαταραχθεί η κερδοφορία των μεγάλων αφεντικών τους.
Από όλα τα παραπάνω, η συζήτηση κατέληξε στην ανάγκη καλύτερης οργάνωσης και προετοιμασίας των αγώνων που έχουμε μπροστά μας. Η μεταφορά εμπειρίας από την απόσπαση κατακτήσεων μέσα από τους ταξικούς αγώνες που έχουμε δώσει γέμισε αισιοδοξία τους παρευρισκόμενους και κουράγιο για να συνεχίσουμε ακόμα πιο μαχητικά, ακόμα πιο μαζικά και αποφασιστικά. Πρώτος άμεσος σταθμός η ΑΠΕΡΓΙΑ και η οργάνωσή της, ώστε το μήνυμα και το περιεχόμενό της να φτάσει σε όσο γίνεται περισσότερους εργαζόμενους.
Συνεχίζουμε λοιπόν με αισιοδοξία! Προετοιμάζουμε την δική μας απάντηση στα σχέδια της μεγαλοεργοδοσίας, της κυβέρνησης και των ανθρώπων της. Βάζουμε μπροστά τις δικές μας ανάγκες και όχι τα κέρδη των λίγων! Περνάμε στην αντεπίθεση!
