Χθες Τετάρτη 15 Μάρτη συνεδρίαση η Γραμματεία Κέρκυρας του ΠΑΜΕ. Ομόφωνα αποφάσισε το παρακάτω πλαίσιο πάλης για τη γενική συνέλευση αντιπροσώπων του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας (ΕΚΚ). Καλούμε κάθε εργαζόμενο να πάρει θέση στην οργάνωση της πάλης, να καταδικάσει στην πράξη τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό που έχει τεράστιες ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση στο κίνημα και το ΕΚΚ
ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ - ΠΛΑΙΣΙΟ ΠΑΛΗΣ
ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ ΤΟΥ Ε.Κ.Κ.
Συνάδελφοι/σσες,
Η ετήσια, τακτική Γενική Συνέλευση των Αντιπροσώπων του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας, πραγματοποιείται τη χρονική στιγμή που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, μαζί με τους “θεσμούς” Ευρωπαϊκή 'Ένωση και ΔΝΤ, κλιμακώνουν την αντεργατική επίθεση με νέα αντιλαϊκά μέτρα. Όλοι αυτοί, κυβέρνηση και θεσμοί που διαπραγματεύονται και συζητάνε τόσο καιρό, δε διαπραγματεύονται, ούτε συζητάνε για τα δικά μας προβλήματα, τις δικές μας ανάγκες. Βγάζουν μεταξύ τους «τα μαχαίρια», έχουν τις αντιθέσεις τους ακόμα και τις συγκρούσεις τους, όμως πάντα, με στόχο να υπηρετήσουν ο καθένας τα δικά του συμφέροντα. Δεν ενδιαφέρονται για τα συμφέροντα και τις ανάγκες του λαού. Στο τέλος, όλοι τους ενωμένοι, στέλνουν τη «λυπητερή» στους εργαζόμενους, τους άνεργους, τα λαϊκά στρώματα, φορτώνοντας τους με νέες βαριές συνέπειες, που θα προστεθούν σε αυτές που βιώνουμε από τα αντεργατικά μέτρα που εφαρμόζονται.
Η πραγματική σύγκρουση, που έχουμε ανάγκη για να υπερασπιστούμε τη ζωή και το μέλλον των παιδιών μας, είναι η σύγκρουση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Αυτή η σύγκρουση θα δώσει αποτελέσματα και αυτόν τον δρόμο, η εργατική τάξη κι τα φτωχά λαϊκά στρώματα, δεν τον έχουν δοκιμάσει ακόμα!
Τα αντιλαϊκά μέτρα που παίρνονται δεν προκύπτουν επειδή η κυβέρνηση δεν είναι «καπάτσα» στις διαπραγματεύσεις, όπως την κατηγορούν τα κόμματα της καπιταλιστικής διαχείρισης, που άλλωστε από κοινού ψηφίζουν μνημόνια, ούτε αυτά που λένε οι δυνάμεις του κυβερνητικού, εργοδοτικού συνδικαλισμού, που δρουν με διάφορες παραλλαγές μέσα στο κίνημα.
Όλοι αυτοί, μαζί με την κυβέρνηση, συμφωνούν με τη στρατηγική του κεφαλαίου. Συμφωνούν δηλαδή στο γεγονός ότι για να δει τάχα άσπρη μέρα ο εργαζόμενος, χρειάζεται να βάλει πλάτη στην ανάπτυξη που θα φέρει νέα κέρδη για τους μεγαλοεπιχειρηματίες, με την προσμονή να λάβει και ο ίδιος κατιτίς από μια πιο “δίκαιη αναδιανομή” του πλούτου. Πρόκειται για τη γνωστή καραμέλα που αναμασάνε όλες οι αστικές και ρεφορμιστικές δυνάμεις, με ή χωρίς δόση επαναστατικής φρασεολογίας και δήθεν ανατρεπτικής λογικής, ώστε να κρατάνε τους εργάτες και τα φτωχά λαϊκά στρώματα σταθερά, κάτω από ξένη για τα συμφέροντά τους ταξική σημαία.
Όλα τα παραπάνω, συναδέλφισσες και συνάδελφοι, δεν είναι κούφια λόγια ή απλά μια άνευ ουσίας φιλοσοφική συζήτηση που καμιά σχέση δεν έχει με την αβάσταχτη καθημερινότητα των οικογενειών μας. Η ίδια η πραγματικότητα βάζει επί τάπητος το ερώτημα ποιο δρόμο θα επιλέξει το εργατικό – λαϊκό κίνημα για να φέρει στο προσκήνιο τις δικές του ανάγκες και την ικανοποίησή τους. Και η απάντηση σε αυτό το ερώτημα, δεν είχε ποτέ τρεις επιλογές! Ή με το κεφάλαιο ή με τον εργάτη λέει το γνωστό σύνθημα του κινήματος και είναι ακριβώς έτσι.
Υπάρχει πλούσια πείρα και στην περιοχή μας από την παρέμβαση της εργοδοσίας στις αγωνιστικές διεκδικήσεις των εργαζομένων, τον υπονομευτικό ρόλο που παίζει ο εργοδοτικός – κυβερνητικός συνδικαλισμός έτσι όπως εκφράζεται και στο νησί μας από την πλειοψηφία της Διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας.
Για παράδειγμα, ο πολύμηνος αγώνας των καθαριστριών του Νοσοκομείου της περιοχής μας, με τη στήριξη του ταξικού Σωματείου των Ιδιωτικών Υπαλλήλων, που άρχισε με την απόλυτα φυσιολογική απαίτηση των εργαζομένων να πληρωθούν τα δεδουλευμένα μηνών που τους χρωστούσε ο εργολάβος μεγαλοεπιχειρηματίας, βρήκε απέναντι:
• τον διορισμένο Διοικητή της διοίκησης του Νοσοκομείου από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που, αναπαράγοντας την κυβερνητική πολιτική δήλωνε ότι “θα τους στηρίζουμε (τους εργαζόμενους) όσο μπορούμε στα πλαίσια του εφικτού, με πρώτιστο γνώμονα τη δημόσια υγεία και το συμφέρον του τόπου”. Δηλαδή, η στήριξη θα δίνεται μέσα στα πλαίσια του “εφικτού” του 3ου μνημονίου, του παραπέρα πετσοκόμματος μισθών και συντάξεων, της μισοδουλειάς χωρίς δικαιώματα μέχρι τον τάφο, τις ατομικές συμβάσεις εργασίας με ημερομηνία λήξης αντί της σταθερής και μόνιμης δουλειάς με δικαιώματα, το συνεχές χαράτσωμα του λαού, τη συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων, το ξεσπίτωμα χιλιάδων λαού, την ανεργία και την εξαθλίωση για τους πολλούς και πάει λέγοντας. Με αυτόν “συνεννοείται” και ο Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας!
• Την πλειοψηφία της Διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας, τη λαλίστατη κατά τ΄άλλα απέναντι στο ΠΑΜΕ και τα σωματεία που συσπειρώνονται στη δύναμή του, που εμφανίστηκε για να βάλει στο χέρι το υπό σύσταση επιχειρησιακό σωματείο και όταν δεν τα κατάφερε, προσπάθησε να το διαλύσει ωθώντας εργαζόμενους – με την πολύτιμη στήριξη της εργοδοσίας – να διαγραφούν από το σωματείο για να μην αποκτήσει υπόσταση!
• Δεν είναι λίγες οι φορές που ο εργοδοτικός συνδικαλισμός έχει βρει έμπρακτα στηρίγματα όπως τις δυνάμεις της ΛΑΕ, που στην προκειμένη περίπτωση προσπάθησαν να ξεκόψουν τις εργαζόμενες από το ταξικό τους κλαδικό σωματείο και να τις σύρουν στην αγκαλιά του εργοδοτικού.
Και αυτό, δεν είναι το μόνο παράδειγμα όπου όλες οι δυνάμεις του συμβιβασμού και της υποταγής, χεράκι – χεράκι, βρέθηκαν απέναντι στις δίκαιες διεκδικήσεις των εργαζομένων αλλά και στην προσπάθεια οργάνωσής τους, κάνοντας λυσσαλέα προσπάθεια να τους χειραγωγήσουν, προκειμένου να διευκολύνουν την αντεργατική – αντιλαϊκή επέλαση και εφαρμογή των μέτρων που τσακίζουν τη ζωή μας από την εργοδοσία.
Τα ίδια έγιναν και με τους με τους εργαζόμενους στα Σούπερ Μάρκετ, τους Οικοδόμους του Μίρα – Μάρε, με τους ξενοδοχοϋπάλληλους σε μια σειρά χώρους δουλειάς. Ενδεικτικό της κατάντιας του εργοδοτικού συνδικαλισμού είναι ότι κλείδωναν 15χρονα παιδιά έξω από το ΕΚ που έρχονταν για να παρακολουθήσουν τα Λαϊκά Μαθήματα. Αντί το ΕΚ να διοργανώσει έμπρακτα την αλληλεγγύη, αποβάλλει σαν ένας άλλος κυβερνητικός διευθυντής τα παιδιά από τη μάθηση, από την παραμικρή έστω βοήθεια που μπορούν να έχουν.
Αυτή η πλειοψηφία στη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας, είναι στήριγμα της ΓΣΕΕ, του σάπιου συνδικαλισμού, που δεν θέλουν να οργανώσουν κίνημα που θα αντιπαλέψει τον πυρήνα της επίθεσης των κυβερνήσεων, της ΕΕ και του συστήματος, γιατί έχουν αποδεχθεί τις στρατηγικές επιδιώξεις του κεφαλαίου για αύξηση της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητάς του και βάζουν πλάτη σε αυτό. Δεν υπήρξε απεργία, κινητοποίηση που να μην υπονομεύτηκε ανοιχτά ή συγκαλυμμένα. Η εργατική τάξη πρέπει να παραμερίσει τον εργοδοτικό συνδικαλισμό, να πάρει πάνω της την υπόθεση του αγώνα.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Η ετήσια απολογιστική Γενική Συνέλευση των αντιπροσώπων του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας, δεν πρέπει να αναλωθεί μόνο στην περιγραφή των δεδομένων, των δυσκολιών της αντικειμενικής πραγματικότητας. Έχει ευθύνη και έχουμε όλοι ευθύνη, να πάρουμε θέση για το πώς θα ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και τα βαρίδια που μπαίνουν στη συνεπή - με τα συμφέροντα της τάξης μας – προσπάθεια για τη μαζικοποίηση, μαχητικοποίηση, ανασύνταξη του εργατικού κινήματος στην περιοχή μας.
Εμείς, στο ΠΑΜΕ, δεν θεωρούμε όποιον δεν είναι μαζί μας, εχθρό μας. Γι΄αυτό και καλούμε τους αντιπροσώπους του ΕΚΚ, τα μέλη των διοικήσεων των εργατικών σωματείων, κάθε τίμιο συνδικαλιστή, κάθε εργαζόμενο, να συμπορευθούμε στην οργάνωση της πάλης.
Έχουμε όλοι μας όμως ευθύνη να πάρουμε θέση και να καταδικάσουμε:
• τη λογική της πλειοψηφίας της Διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας, που αθωώνει την κυβέρνηση και τη ντόπια μεγαλοεργοδοσία, αναμασώντας τα περί «αντιαναπτυξιακές πολιτικές» και «εντολές των δανειστών» που ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση. Οι φιέστες «διαμαρτυρίας» στις 17 Μάρτη για παράδειγμα δεν μπορούν να κρύψουν τις ευθύνες τους - βάζουν φρένο στη ριζοσπαστικοποίηση και μαχητικοποίηση του εργατικού κινήματος που θα βάζει στο επίκεντρο του αγώνα, όχι μόνο την κάλυψη των απωλειών που βιώσαμε την 7ετία – 8ετία της κρίσης, αλλά την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών μας στη βάση των δυνατοτήτων που έχει δημιουργήσει η δική μας δουλειά και εμποδίζονται από τη δράση των μεγαλοεπιχειρηματικών ομίλων!
• την πρακτική της δράσης της πλειοψηφίας της Διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας, που χρόνια τώρα στηρίζεται στην “παραγωγή αντιπροσώπων” μέσα από μεθοδεύσεις, σε αγαστή συνεργασία με την εργοδοσία στους χώρους δουλειάς, από το στήσιμο σωματείων σφραγίδων, χωρίς περιεχόμενο και λειτουργία, με έλλειμμα ακόμα και στο νομότυπο των διαδικασιών.
• Την εμμονή της πλειοψηφίας της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας να γαντζώνεται στις “καρέκλες” μέσα από διαδικασίες που χρόνια τώρα έχουν τελεσιδικήσει, όπως η συμβουλευτική συμμετοχή και ψήφος των συνταξιούχων στις εκλογές των δευτεροβάθμιων οργάνων του εργατικού κινήματος, με στόχο την αλλοίωση των συσχετισμών. Εμείς σαν ΠΑΜΕ δεν θεωρούμε τους συνταξιούχους απόμαχους από τον αγώνα και την πάλη για το δίκιο του λαού και τους αντιμετωπίζουμε σαν ενεργό κομμάτι του κινήματος. Χρόνια παλεύουμε οι συνταξιούχοι να συμμετέχουν κανονικά όπως και τα άλλα σωματεία στις διοικήσεις των εργατικών κέντρων. Με νόμο ψηφισμένο απαγορεύεται η συμμετοχή τους, κάθε εργατικό κέντρο που δεν εναρμονίζεται είναι έκθετο στην αστική δικαιοσύνη. Δίνεται η δυνατότητα να παραλύεται η λειτουργία του. Η συνέλευση μας να πάρει απόφαση να ισχύσει και στο Ε.Κ. Κέρκυρας ότι ισχύει πανελλαδικά.
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,
Τα σωματεία, οι συνδικαλιστές και οι εργαζόμενοι που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ και στην περιοχή μας, δεν άφησαν ποτέ και δεν πρόκειται να αφήσουν σε χλωρό κλαρί τις δυνάμεις του εργοδοτικού συνδικαλισμού, ακριβώς γιατί ο ρόλος τους στο κίνημα, δεν είναι απλά επιζήμιος, αλλά καταστροφικός στην προσπάθεια αντιστροφής της αρνητικής κατάστασης που υπάρχει σε αυτό. Απαιτείται ένα κίνημα μαζικό, οργανωμένο στον τόπο δουλειάς και τον κλάδο, προσανατολισμένο απέναντι στην εργοδοσία, στις κυβερνήσεις και το κράτος της. Κίνημα απαλλαγμένο από κυβερνητικούς και εργοδοτικούς συνδικαλιστές, που θα στηρίζεται και θα αναπτύσσει την κοινωνική συμμαχία με τους αυτοαπασχολούμενους ΕΒΕ και αγρότες. Που δεν θα παλεύει μόνο για επιμέρους βελτιώσεις αλλά για το σύνολο των αναγκών της εργατικής οικογένειας. Μόνο με ένα τέτοιο συνδικαλιστικό κίνημα μπορεί να λυτρωθεί η εργατική τάξη.
Συγχρόνως, θα δυναμώσουμε την προσπάθεια ώστε κάθε χώρος και κλάδος, κάθε εργαζόμενος στο νησί μας, να συζητήσει και να δραστηριοποιηθεί προκειμένου να διεκδικήσει:
-- Μόνιμη σταθερή εργασία για όλους, με συλλογική σύμβαση, 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, Κοινωνική Ασφάλιση, προστασία στη δουλειά. Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, κάλυψη των απωλειών τώρα.
-- Κατάργηση των ατομικών συμβάσεων εργασίας και των ενώσεων προσώπων.
-- Να μην πληρώνεται κανένας εργαζόμενος με μισθό κάτω από 751 ευρώ.
-- Να μη μένει κανένας άνεργος χωρίς κάλυψη. Επίδομα ανεργίας 600 ευρώ για όλο το διάστημα της ανεργίας.
-- Κατώτερη κύρια σύνταξη στα 600 ευρώ και κάλυψη των απωλειών σε συντάξεις, κύριες και επικουρικές. Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων και των τριών μνημονίων.
-- Απαγόρευση πλειστηριασμών για την εργατική - λαϊκή οικογένεια.
--Ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, στην παράδοση του δημόσιου πλούτου στους επιχειρηματικούς ομίλους, στις επιπτώσεις στους εργαζόμενους με ένταση της εκμετάλλευσης και των απολύσεων, την αύξηση τιμών για τη λαϊκή οικογένεια σε ηλεκτρικό, νερό, εισιτήρια, τηλέφωνο, βασικά αγαθά.
Δυναμώνουμε την πάλη για μια σειρά κρίσιμα μέτωπα που συμβάλλουν στην ενίσχυση της οργάνωσης και του αγώνα των εργαζομένων, όπως:
-- Το μέτωπο των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.
-- Η πάλη ενάντια στην απλήρωτη ανασφάλιστη δουλειά, για τις συνθήκες δουλειάς στους εργασιακούς χώρους.
-- Οι αγώνες ενάντια στα «δουλεμπορικά» γραφεία.
-- Η δράση σωματείων για το μεγάλο μέτωπο της Υγείας.
--Η δράση των σωματείων ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις.
--Ο συντονισμός των εργαζομένων με τους μικρομεσαίους αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους στην πάλη για το Ασφαλιστικό.
-- Η ενίσχυση της αλληλεγγύης των σωματείων για όσους αγωνίζονται αλλά και για όσους υποφέρουν. Τους πρόσφυγες, τους ανέργους, τους απλήρωτους, τους φτωχούς στις γειτονιές.
Σημαντικός σταθμός της δράσης μας είναι ο απεργιακός εορτασμός της πρωτομαγιάς.
Καλούμε ΟΛΑ τα σωματεία που είναι στη δύναμη του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας, να συζητήσουν στα ΔΣ τους, σε συσκέψεις και Γενικές Συνελεύσεις με τους εργαζόμενους του κλάδου τους, το παραπάνω πλαίσιο πάλης. Να οργανώσουν τη συζήτηση στους κλάδους και τους χώρους δουλειάς, με άξονες:
-- την αποκάλυψη των επιχειρήματων της κυβέρνησης και της εργοδοσίας περί «δίκαιης ανάπτυξης», «δίκαιης αναδιανομής» που θα φέρουν τάχα νέες θέσεις εργασίας, αυξήσεις σε μισθούς και περισσότερα κρατικά κονδύλια για κοινωνική πολιτική.
-- την αποκάλυψη της προπαγάνδας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ περί «ισοδύναμων» και «αντισταθμιστικών», που επιδιώκει να συγκαλύψει τον αντιλαϊκό χαρακτήρα των μέτρων.
-- τη συζήτηση πλατιά με τους εργαζόμενους ότι δεν πρέπει να φοβηθούν από τις απειλές και τα εκβιαστικά διλήμματα της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων της πλουτοκρατίας.
-- το ξεσκέπασμα της προπαγάνδας και των θέσεων της αντιπολίτευσης και των άλλων αστικών κομμάτων, τα οποία ασκούν κριτική από την ίδια αντιλαϊκή σκοπιά που πολιτεύεται και η κυβέρνηση.
-- την ανάδειξη ακόμα πιο ολοκληρωμένα ότι δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή ανάπτυξη με κανένα μείγμα αστικής διαχείρισης.
Τα ταξικά σωματεία και οι συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, επιδιώκουμε να βαθαίνει η δυσαρέσκεια εργατικών και λαϊκών τμημάτων που αποστρέφονται την ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, να παίρνει πιο συνεπή και ταξικά χαρακτηριστικά, να δυναμώνει η αντίληψη ότι η προοπτική της αποδέσμευσης από την ΕΕ μόνο δεμένη με την προοπτική της ρήξης με τους επιχειρηματικούς ομίλους και την εξουσία τους μπορεί να χειραφετήσει την εργατική τάξη.
Συνεχίζουμε!