Τρίτη 29 Μαρτίου 2016

Διακήρυξη της ΔΑΣ, του ψηφοδελτίου που στηρίζει το Π.Α.ΜΕ. στο Εργατικό Κέντρο Κέρκυρας, μπροστά στο Συνέδριο του ΕΚΚ 2/4/2016


Ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες. Άλλαξε τους συσχετισμούς
Υπάρχει λύση, υπάρχει ελπίδα! Είναι η πρόταση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ

Εργαζόμενε, εργαζόμενη, άνεργε, άνεργη, νέα, νέε,

Στις 2 Απρίλη, πραγματοποιείται το τακτικό Συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας, σε μια προσπάθεια της πλειοψηφίας της Διοίκησής του, να μην “ακουμπήσει” καν τους εργαζόμενους του νομού μας. Να γίνει δηλαδή, άλλο ένα Συνέδριο παρωδία, αντίστοιχο αυτού της ΓΣΕΕ που έγινε προ λίγων ημερών στη ...Ρόδο, με τους αντιπροσώπους των παρατάξεων του κυβερνητικού – εργοδοτικού συνδικαλισμού, να κάνουν διακοπές στο νησί! Ένα συνέδριο που έδειξε ότι η πλειοψηφία στη ΓΣΕΕ είναι μακριά από τις ανησυχίες και τις ανάγκες των εργαζομένων και ότι η εργατική τάξη δεν έχει τίποτα να περιμένει, τίποτα να ελπίζει αφού η πλειοψηφία της ακολουθεί τη γραμμή της ταξικής συνεργασίας και υποταγής που είναι η κύρια αιτία του εκφυλισμού του συνδικαλιστικού κινήματος και το κύριο εμπόδιο στην ταξική αναγέννησή του.

Το ΠΑΜΕ όμως, απευθύνεται σε σένα, γιατί οι διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα στο συνδικαλιστικό κίνημα, αφορούν πρώτα και κύρια, καθένα από εμάς, όλους τους εργαζόμενους! Δεν πρόκειται για “τσακωμό παρατάξεων” όπως πολλοί καλοθελητές προσπαθούν να παρουσιάσουν. Πρόκειται για τις δυο γραμμές που συγκρούονται στο εργατικό κίνημα και τους εκφραστές τους – όπως και αν λέγονται, με όποιο σχήμα και αν συμμετέχουν στις εκλογές, όσες κωλοτούμπες και αν πραγματοποιήσουν προκειμένου να αποποιηθούν των ευθυνών τους για την κατάσταση που υπάρχει στο εργατικό κίνημα - και αυτό μας αφόρα όλους

Συνάδελφοι,

Η περίοδος που διανύουμε είναι κρίσιμη. Οι εξελίξεις μας βάζουν όλους και όλες μπροστά σε μεγάλες ευθύνες. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ επιλέχθηκε για τη βρώμικη δουλειά, για να περάσει μέτρα πρωτοφανούς σκληρότητας που δεν μπορούσαν ή δεν πρόλαβαν οι προηγούμενοι. Με τα ίδια ακριβώς εκβιαστικά διλλήματα, τα ίδια επιχειρήματα των προηγούμενων κυβερνήσεων ετοιμάζεται να φέρει το νόμο λαιμητόμο για την κοινωνική ασφάλιση παρά τον γενικό ξεσηκωμό. Ακολουθούν τα εργασιακά, οι ομαδικές απολύσεις, νέες μειώσεις σε μισθούς, απαγόρευση απεργιών και περιορισμό συνδικαλιστικής δράσης, ιδιωτικοποιήσεις, πλειστηριασμοί και ο κατάλογος των θυσιών για την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου δεν έχει τέλος.

Είναι καιρός, αντλώντας δύναμη από τους αγώνες που οργανώσαμε τους τελευταίους μήνες, να υψώσουμε εργατικό λαϊκό τείχος σε αυτά που έρχονται. Το σχέδιο νόμου για το ασφαλιστικό δεν διορθώνεται δεν βελτιώνεται μόνο ανατρέπεται. Να μείνει στα χαρτιά. Να πληρώσει κράτος και εργοδοσία που κατέκλεψαν τα ταμεία, με αίτημα κοινωνική ασφάλιση για όλους δημόσια και υποχρεωτική.

Ήρθε η ώρα να πούμε φτάνει πια, να αποφασίσουμε: Τέλος οι θυσίες για τα κέρδη της πλουτοκρατίας. Κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων των τελευταίων χρόνων. Κάλυψη των απωλειών μας τώρα. Απαιτούμε όσα μας στέρησαν, όσα μας έκλεψαν, όσα με βίαιο τρόπο μας κατάργησαν. Τα δικαιώματα μας, η δουλειά μας, ο ιδρώτας μας δεν είναι περασμένα ξεχασμένα!

Η ανασφάλιστη δουλειά, σπάει κόκκαλα και στο νησί μας. Τα εξαντλητικά ωράρια εργασίας, είναι καθεστώς, ειδικά την καλοκαιρινή περίοδο λόγω τουρισμού, τσακίζοντας την υγεία των ξενοδοχοϋπαλλήλων για να γεμίσει το σακί των κερδών των μεγαλοξενοδόχων. Η εντατικοποίηση της εργασίας, η απλήρωτη δουλειά, οι ευέλικτες σχέσεις εργασίας, η εκ περιτροπής εργασία, η δουλειά την Κυριακή και οι λευκές νύχτες αντιμετωπίζουν τον εργαζόμενο σαν “μιας χρήσης”, είναι οι όροι για να προχωρήσει η “ανταγωνιστικότητα” για την οποία κόπτονται όλοι, μαζί και η πλειοψηφία του ΔΣ του ΕΚΚ. Οι νεολαίοι από το χώρο της κατάρτισης, που θα έπρεπε να εκπαιδεύονται στα πλαίσια της πρακτικής τους, απασχολούνται κανονικά ως εργαζόμενοι και μάλιστα, με χειρότερους όρους αμοιβής και συνθηκών δουλειάς, κανονικά ως είλωτες. Η δυνατότητα να “συμπληρώσουμε” το κουτσουρεμένο εισόδημά μας από την ελιά, εξαφανίζεται σταδιακά λόγω της εφαρμογής της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ που κόβει τις επιδοτήσεις και κάνει την καλλιέργεια ασύμφορη πια.

Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ (οι “αριστοκράτες” της τάξης μας που εκλέγονται από τη μη πλατιά συμμετοχή των εργαζομένων) υπέγραψε Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας επικυρώνοντας στην πράξη το πετσόκομα του κατώτερου μισθού με νόμο (ΠΥΣ 2012) που μείωσε τον κατώτερο από τα 751 στα 586 ευρώ και 511 για τους νέους και τις νέες. Επικύρωσε με την υπογραφή της το μεγάλο μαχαίρι κατά 21% στο επίδομα ανεργίας και τις άλλες παροχές με το επιχείρημα ότι ήθελε να σώσει το επίδομα γάμου!

Γι' αυτό οι δυνάμεις αυτές, όπως και η πλειοψηφία στο Εργατικό Κέντρο Κέρκυρας, σε θέλουν αμέτοχο! Για να κάνουν τη δουλειά που έχουν χρεωθεί με την ησυχία τους!

Συνάδελφοι,

Για την πλειοψηφία της Διοίκησης του ΕΚΚ, οι αντιπρόσωποι των εργαζομένων είναι «κουκιά» και ως τέτοιους τους αντιμετωπίζουν. Προσθαφαιρούν ολημερίς νούμερα μέχρι να τους βγει το επιθυμητό αποτέλεσμα!! Στήνουν σωματεία – μαϊμού, όχι γιατί δεν υπάρχουν εργαζόμενοι που πρέπει να εκπροσωπηθούν, αλλά γιατί όλα γίνονται πίσω από την πλάτη αυτών των εργαζομένων μιας και γι’ αυτούς, οι εργαζόμενοι είναι μόνο αριθμοί που δεν χρειάζεται να σκέφτονται, να δρουν! Κατοικοεδρεύουν σε ένα κτήριο που ανοιγοκλείνουν με «ωράριο καταστημάτων» και όλα αυτά τα «σωματεία» που τους δίνουν την πλειοψηφία στις αρχαιρεσίες, δεν εμφανίζονται ούτε καν τυπικά, ως οντότητες! Διασπούν κλάδους και εργασιακούς χώρους φτιάχνοντας εργοδοτικά σωματεία 20, 30 ανθρώπων προκειμένου αφενός να εξασφαλίζουν το «κουκί» τους, αφετέρου να κατακερματίζουν τους εργαζόμενους βάζοντας τον έναν απέναντι στον άλλο λες και εκεί βρίσκεται ο ταξικός εχθρός της εργατικής τάξης! Κατά τα άλλα, κόπτονται για την ενότητα της εργατικής τάξης που την προσδιορίζουν χωροταξικά: πλατεία Σαρόκο ή πεζόδρομος!

Το ΠΑΜΕ και τα σωματεία του είναι ξεκάθαρο: Η μαζικοποίηση των εργατικών σωματείων και ο προσανατολισμός που αυτά αποκτούν, είναι ΟΡΟΣ για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος! Τα σωματεία των εργαζομένων πρέπει να είναι ζωντανά, να βρίσκονται μέσα στους εργασιακούς χώρους και τους κλάδους όπου η εργοδοτική ασυδοσία και τρομοκρατία σπάει κόκκαλα, στο πλευρό των εργαζομένων, πρωτοστατώντας στη μάχη τόσο της επιβίωσης των λαϊκών οικογενειών, όσο και της διεκδίκησης της κάλυψης των σύγχρονων αναγκών μας.

Η πλειοψηφία της Διοίκησης του ΕΚΚ, βρίσκεται στην αντίπερα όχθη. Γι’ αυτό σκύλιασαν κυριολεκτικά με την πρωτοβουλία ταξικής αλληλεγγύης που αναπτύσσουν τα σωματεία που είναι στη δύναμη του ΠΑΜΕ με τα Λαϊκά Μαθήματα, πρωτοβουλία που προσπάθησαν να «κλειδώσουν» έξω από το (κτήριο) ΕΚΚ αλλά δεν τους πέρασε! Γι’ αυτό και η βασική τους συμβολή στην οργάνωση της 48ωρης απεργίας των ναυτεργατών, -μιας απεργίας που στιγματίστηκε από την προσπάθεια της εργοδοσίας να τρομοκρατήσει, να διασπάσει τους εργαζόμενους-, ήταν να «χαιρετίσουν» από μακριά την προσπάθεια, την ίδια ώρα που εργαζόμενοι, νεολαία, αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματοβιοτέχνες, μικρομεσαίοι αγρότες, με τις δυνάμεις καταστολής απέναντι τους, έδιναν κουράγιο και ενθουσιασμό σε έναν κλάδο, που με αυτό τον τρόπο, κατάφερε να συσπειρώσει το 100% των ναυτεργατών του λιμανιού της Κέρκυρας (και όχι μόνο μια φορά)!

Συνάδελφοι,

Όταν ο εργοδοτικός – κυβερνητικός συνδικαλισμός θέλει να κρατήσει διασπασμένη και ανήμπορη την εργατική τάξη, μπορεί και μηχανεύεται πολλά “επιχειρήματα”. Κραυγάζουν ότι το ΠΑΜΕ είναι “κομματικοποιημένο” και “μακριά τα κόμματα” από τους εργαζόμενους μην τους μολύνουν! Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική: το ΠΑΜΕ δεν εξαιρεί κανέναν εργάτη όταν του απευθύνεται και τον καλεί σε συμπόρευση παρά τους ρουφιάνους της εργοδοσίας και τους φασίστες – ναζιστές της Χρυσής Αυγής που το ίδιο το κίνημα πρέπει να τους πετάξει από τις γραμμές του! Το ΠΑΜΕ δεν προχώρησε ποτέ σε “συμφωνίες κυρίων” με τις ηγεσίες των κομμάτων που έβαλαν φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους και στα τρία μνημόνια, που τσακίζουν τη ζωή μας, ή δούλεψαν για αυτά αλλά την “έκαναν” την ώρα της ψηφοφορίας, για να μην έχουν τάχα ευθύνη ώστε να φτιάξει μηχανισμό εκλογής αντιπροσώπων για τη διατήρηση της καρέκλας. Και τα έκανε όλα αυτά, όχι γιατί είναι απλά θέμα ταξικής ηθικής αντιμετώπισης των εργαζομένων, αλλά γιατί για το ΠΑΜΕ, ο εργαζόμενος πρέπει να βρεθεί στη δράση, στο καμίνι της ταξικής πάλης, εκεί που κρίνεται ο αγώνας του για το σήμερα και το αύριο της οικογένειάς του! Και αυτό το πράγμα, δεν εξασφαλίζεται απλά με υπογραφές σε λευκά χαρτιά!

Αντίθετα, οι δυνάμεις που συγκροτούσαν την πλειοψηφία του ΕΚΚ στη Διοίκησή του όλο αυτό το διάστημα, έδωσαν αληθινή μάχη ώστε:

Να αποπροσανατολίζουν το κίνημα από τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων, που πηγάζουν από την ανάγκη του κεφαλαίου για περισσότερα κέρδη που παράγονται αποκλειστικά και μόνο από το νόμιμο κλέψιμο του δικού μας ιδρώτα - έτσι ώστε να εγκλωβίζουν τις εργατικές συνειδήσεις στη λογική «δεν γίνεται τίποτα», «όλοι ίδιοι είναι» κλπ. Λογική πολύ βολική για τη μεγαλοεργοδοσία, αφού κρατά τον κόσμο εκτός οργανωμένης ζωής και δράσης!
Να σέρνουν το κίνημα σε διαλόγους ταξικής συνεργασίας, δηλαδή υποταγής των εργατικών συμφερόντων στις ορέξεις των ομίλων!
Να προβάλλουν ως «λύση» των προβλημάτων των εργατικών οικογενειών την εναλλαγή των κυβερνήσεων. έτσι κι αλλιώς μπορούν να υπερασπίζονται ή να αντιπολιτεύονται όλες, κατά πως τους βολεύει κάθε φορά, γι’ αυτό και είναι «όλοι μαζί» απέναντι στις δυνάμεις του ΠΑΜΕ οτιδήποτε χρειάζεται προκειμένου να μην βρει τον ταξικό του δρόμο το κίνημα!

Συνάδελφε,

Το ΠΑΜΕ απευθύνεται σε σένα, γιατί αυτή η σαπίλα, που προφανώς δε μας εκπλήσσει αφού έτσι λειτουργεί ο εργοδοτικός συνδικαλισμός παντού, δεν πρέπει να γίνει συνήθεια! Τα πράγματα αλλάζουν με τη δική σου συμμετοχή, βάζοντας στην άκρη τους ξεπουλημένους συνδικαλιστές και τις χρεοκοπημένες λογικές τους, οργανώνοντας το δικό μας αγώνα στη βάση ότι εμείς είμαστε οι παραγωγοί του πλούτου και αυτόν τον πλούτο πρέπει και μπορούμε να τον καρπωθούμε εμείς και τα παιδιά μας.

Είναι μεγάλες οι μάχες που έχει μπροστά του το εργατικό – λαϊκό κίνημα. Ήδη, η δουλειά των σωματείων μας όλο το προηγούμενο διάστημα, τα μεγάλα συλλαλητήρια και οι απεργίες που πραγματοποιήθηκαν, συνέβαλλαν στο να δημιουργηθούν εμπόδια στην κυβερνητική πολιτική σχετικά με το νόμο – έκτρωμα για το Ασφαλιστικό που ήθελαν να έχει τελειώσει από τον Γενάρη!

Το ασφαλιστικό είναι αιτία πολέμου για την εργατική τάξη! Γι’ αυτό και μπαίνουμε μπροστά στην οργάνωση νέας, 48ωρης απεργίας αν τολμήσουν να το φέρουν στη Βουλή για ψήφιση!

Η αλληλεγγύη μας στα φτωχά τμήματα του λαού μας, στους πρόσφυγες και τους μετανάστες που μακελεύουν οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί (ΕΕ, ΝΑΤΟ) δεν είναι λόγια. Είναι έμπρακτη απόδειξη της ανάγκης η εργατική τάξη να βρεθεί και να πρωτοστατήσει στην κοινή πάλη με τους μικρομεσαίους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους ΕΒΕ, τις γυναίκες και τη νεολαία των λαϊκών οικογενειών, απέναντι στον κοινό εχθρό: κυβέρνηση – ΕΕ – κεφάλαιο!

Καλούμε όλους τους αντιπροσώπους του ΕΚΚ, να αναλογιστούν την ευθύνη που αναλαμβάνουν και με την ψήφο τους, να κάνουν το βήμα, να συνταχθούν με το ταξικό κίνημα.

Στο 36ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ που ολοκληρώθηκε την Κυριακή 20 Μάρτη, η ΔΑΣ, η παράταξη που στηρίζει το ΠΑΜΕ, αναδείχτηκε σε δεύτερη δύναμη. Αυτό δείχνει την εμπιστοσύνη, τη σταθερότητα και τη δυναμική των δυνάμεων του ΠΑΜΕ στους κλάδους και στους χώρους δουλειάς. Αυτό εκφράστηκε και στο Συνέδριο της ΓΣΕΕ σε συνθήκες που για μια ακόμα φορά επικράτησε η νοθεία, η αλλοίωση των συσχετισμών, η συναλλαγή, η εξαγορά, ο πλήρης εκφυλισμός των συλλογικών διαδικασιών που είναι ξένες στην εργατική τάξη, βρίσκονται μακριά από τις έγνοιες και τους καημούς των χιλιάδων εργαζομένων και ανέργων.

Συνάδελφοι,

Τα δύσκολα είναι μπροστά μας! Έχουμε να αντιμετωπίσουμε την κορύφωση της επίθεσης στα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα και στη συνέχεια το νέο γύρο επίθεσης στα εργασιακά, στους μισθούς, στις συνδικαλιστικές ελευθερίες, τη φορολογία, τα κόκκινα δάνεια κλπ.

Η μόνη απάντηση που μπορεί να προκαλέσει ισχυρά εμπόδια και ανατροπή της επίθεσης, να βάλει πλώρη για αποκατάσταση των απωλειών που έχει δεχτεί η εργατική - λαϊκή οικογένεια καθώς και για νέες διεκδικήσεις με βάση τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, είναι η οργάνωση στους χώρους δουλειάς, στους κλάδους, η οργάνωση στα σωματεία.

Η οργάνωση στα σωματεία, στους συλλόγους, η ένταση της συλλογικής δράσης συνδεδεμένη με όλες τις αξίες της ταξικής πάλης, της ανειρήνευτης πάλης με το κεφάλαιο και του πολιτικού προσωπικού του, την αποκάλυψη και την απομόνωση των ανθρώπων του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, την αδιάκοπη σύγκρουση με τα ιδεολογήματα και τις «αξίες» όλων των παραπάνω, είναι οι προϋποθέσεις για την αλλαγή του αρνητικού συσχετισμού που σήμερα παραμένει, η βάση για την ανασύνταξη του εργατικού-λαϊκού κινήματος.

Σε αυτή την κατεύθυνση, οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, θα δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας ξεκινώντας από την οργάνωση της πάλης για την 48ωρη απεργία όποτε κατατεθεί το νομοσχέδιο λαιμητόμος του ασφαλιστικού στη βουλή.

Κέρκυρα 23-3-2016